Daphne ve Apollon Efsanesi -Aşk Hikayesi ve Defne Ağacı Miti
Daphne ve Apollon Efsanesi, Defne Ağacı Miti
Daphne kendi başına buyruk, evlenmekten de aşktan da uzak dişi avcılardan biridir. Babası Irmak Tanrısı Peneios, dede olmak istediğinde Daphne onun boynuna sarılır, “Babacığım evlenmek istemiyorum ben, Diana(Artemis) gibi olmak istiyorum” der.
Daphne genellikle koruların içinde, ormanların derinliklerinde dolaşmaktadır. Bir gün yine koruda dolaşırken Apollon’a rastlar. Karşılaştıklarında Daphne’nin elbisesi ancak dizlerine kadar iniyor, kolları çıplak, saçları dağınıktır yine de Apollon onu görür görmez aşık olur. “Güzel bir elbise giyse, saçlarını toplasa kim bilir; ne kadar çekici olur.”
Daphne Tanrı’nın bakışlarından aklından geçeni anlar, ancak o babasına söylediği gibi aşk ve evlenme fikrinden hoşlanmamaktadır. Ve kaçmaya başlar. O kaçar, Apollon kovalar. Çapkın Tanrı bir yandan da “kaçma seni seviyorum!” diye bağırır. “Ben öyle alelade bir çoban parçası değilim, bugüne bugün Tanrı’yım ben.”
Bunları duyan Daphne daha da hızlı koşmaya başlar. Öyle ya, tanrılarla sevişen kadınların başına neler gelmemiştir ki? Ya kendisi lanetlenecek, ya çocuğu öldürülecek ya da ikisi birden başına gelecektir. Daphne kaçmaya devam eder ancak ne kadar hızlı koşarsa da Tanrı’dan kaçamamaktadır. Apollon’un nefesini ensesinde hissedecek kadar aralarındaki mesafe kapanmıştır.
Daphne ve Apollon Efsanesi – Daphne’nin Dönüşümü
Ve babasının ırmağına rastlar, Daphne. “Baba kurtar beni.” Diye haykırarak sulara atlamaya ve koşmaya çalışır; ama ayakları yerinden kıpırdamamaktadır. Ne kadar çabalasa da olduğu yere mıhlanmıştır sanki, hiçbir yere gidemez. Kollarından, omuzlarından yapraklar fışkırtmaya başlar. Toprak ayaklarını kendine çekmeye ve kök salmaya başlamaktadır. Bedeni bir ağacın dokusunun halini almaya başlar. Daphne böylelikle adının anlamına, bir Defne ağacına dönüşüverir.
Apollon bu olanlar sırasında Defne’nin yakınından üzüntüyle onu izlemektedir. “Benim olmadan kaybettim seni” diye dövünür. “Bari bundan sonra benim ağacım defne olsun. Savaşta kazananlar bu ağacın yapraklarından çelenkler taksın başlarına; bari şarkılarda, şiirlerde adımız yan yana anılsın, dualarda kavuşalım.”
Apollon’un bu tatlı sözleri üzerine Defne yapraklarını eğip, Apollon’u saygıyla selamlar. Ve Apollon o günden sonra defne ağacını kendinin amblemi ilan eder ve yapraklarından kendine taç yapar… Yine de Daphne’nin gözyaşları şelale olup, akmaya devam eder.
Öykü Ovidius tarafından yazılmıştır ve hikayenin geçtiği yer “Antakya Harbiye” olarak bilinmektedir.
